بر آرزوی روی تو دل جان همی دهد. وا حسرتا! اگر ندهی آرزوی دل

ایستاده بودم بالای تپه. درست همین جا. 

اواخر خرداد بود. کنارجاده پر بود از شقایق و بابونه.

ایستاده بودم تا آقای ح برسد. 

کیاسر زیر پاهای من بود. پشت کرده بودم به جاده کوهستانی و شهر را تماشا می کردم. 

صدای آقای ح را از پشت سر شنیدم. 

برگشتم، با تعجب پرسید چرا گریه می کنی و دستش را گذاشت روی شانه ام. 

گفتم اینجا قلب دنیاست برای من. جهان زیر پاهای من است وقتی کنارم هستید....

دیروز موقع برگشت همانجا نگه داشتم و شهر را تماشا کردم. 

بی اینکه دستش روی شانه هایم باشد.