هر دمی با منت عتابی بود

گر بپرسندم ، سه چیز نام ببر که در دنیا بیشترازهمه بدت می آید ، دومی گریه است  اولی هم  انتظار ، سومی هم نمی گویم . 

حالا این متنفر از گریه که این اواخر احتمالا به علت بالا رفتن سن و سال بیشتر گریه می کند که منجر به قرمز شدن دماغ و مصرف دستمال کاغذی ازبرای پاک کردن آبهای روان صورت و باقی مخلفات است ،  قصد داشت بگوید که ، آین آه و ناله ها که تا تق به توق میخورد آقایان به عنوان سلاح اتمی نسوان از آن نام می برند و چقدر هم به آن اهمیت می دهند ، تلاشی برای غنی سازی اش نمیشود . 

 این غدد و هورمونهای مترشحه که زنها سه هفته در ماه با پایین بالا شدنشان درگیرند اگر چند ماهی مهمان بدن آقایان بود به جرات میگویم نسلشان منقرض شده بود . 

حالا اینها را گفتم باز که بگویم چندبارامروز چشمم خورد به پیغام « آقاش» که تاکید کردند دلتنگمان اند و  ربطی به هورمون ندارد .

یکبار جمله ای گفته بودم که ایشان قسمت دومش را در ذهن نگه داشتند ، که غلط بود اگر قسمت اولش را کنار قسمت دوم جمله نگذارند . 

 گفته بودم چون از ابراز احساساتتان خبری نیست مرا ، باید امیدوار باشم کی هورمونهاتان ترشح شود ، مگر  به لیلی ، میلی نیز پدیدار شود . حالا از آن روز «آقاش »بحث دلتنگی و ابراز آن میشود ، پیغام می دهند که اشتیاق هست آن هم  بی ربط به هورمون .

که البته همین نیم خط در نوع خودش ، یک گپ و گفت عاشقانه محسوب میشود .