یار آن یار است که در بلا یار بود

در اخبار آمده است که چون هفت سال برآمد از محنت ایّوب، رحمه او را گفت: یا ایّوب، من دانم که دعای تو مستجاب است، چه بود که دعایی در کار خویش کنی تا خدای عزَّوجلَّ تو را عافیت دهد تا تو از این سختی برهی و من نیز از این اندوه باز رهم. ایّوب گفت: ای رحمه، هفتاد سال در عافیت گذاشتم باش تا هفتاد سال دیگر در بلا بگذرد ، چون بلا با عافیت برابر گردد آنگه روی دارد که فاخدای گویم که بلا برگیر.

تفسیر ابوبکر عتیق نیشابوری مشهور به سورآبادی، به تصحیح دکتر یحیی مهدوی. انتشارات دانشگاه تهران-١٣٤٧.

شنیدنش جگر آتش می زند، آتش...