دوستت داشتم و دارم

دقیقاً این تو هستی که نمی‌توانم با تو ‫حرف بزنم... این تو هستی که نمی‌توانم ‫ببوسمت...

 برای اینکه دوستت داشتم، دوستت ‫داشتم و هنوز هم دوستت دارم!

فجر زندگی

چرخ زمان می چرخد و روز پایین پای آدمها می غلطد.

و روزها چگونه پشت سر هم و به شتاب می گذرند؛ شفق، فلق، گذر خورشید و گذر ماه از پی ماه.

بچه ها مرد می شوند، موهای سیاه سپید می شوند، زمان خطوطش را روی چهره ها می کند. 

دریاها خشک می شوند، کوهها لخت می شوند و باز از نو رستاخیز زمین برپا می شود. 

 خداوند قادر متعال است. رنج مرا به من داده، اندوه مرا بیشتر می کند ، آنچه خواسته ام داده و برخی را هم به تمامی از من گرفته. 

برای من اینگونه می خواهد. 

نام تو غم زدا و کلام تو دلربا

۱.کلام ترسناک است... وقتى به کسى می‌گویى دوستش دارى، وقتى به کسى می‌گویى دیگر دوستش ندارى... مى‌توانى کسى را از نو بسازى، یا نابودش کنى... با یک واژه، با اصوات، نیرویى هولناک‌تر از هر سلاحى، در دهان هر یک از ما...

۲.خداوند است که صبر دارد، آدمی صبور نیست. 

دیگر نمی شود بیش ازاین منتظر همه چیز ماند.

حتی امیدهای منقوش دنیا نیز دیگر آدم را فریب نمی دهد...

کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

آرزوی دیگرم بعد از داشتن یک دختر،
داشتن این خانه است. هربار که میبینمش 
میگویم: رنگهای پوسته شده را می تراشیم، 
رنگ تازه می زنیم،
پنجره هارا تعمیر می کنیم
بعد کف خانه را چوب می کوبیم
بعد تر هم تراس جداشده را وصل می کنیم
پرده های سفید را بزنیم تمام میشود 

زندگی خواهیم کرد ...

نگار ما به کنار آمد و زما کناره گرفت

عاشقی را گفتند: اگر مستجاب الدعوه بودی، چه می‌خواستی؟
گفت: برابر شدن عشق میان من و محبوب , تا دل‌های مابه پنهانی و آشکارا یکی شود...

کشکول شیخ‌بهایی

نمی دانستم دعایی که از ته دل به نماز حاجت می خوانم، شیخ بهایی نیز خواسته است. که عشق در زمان یگانه ماند.

کلام دیگران

۱.قلب‌ها می‌توانند بشکنند، بله گاهی اوقات قلب‌ها می‌شکنند، و من آرزو داشتم که ای کاش وقتی قلبم شکست می‌مردم، اما اینگونه نشد.

استفن کینگ

۲.‏اما قلب حافظه‌ی خودش را دارد و من هیچ چیز را فراموش نکرده‌ام.

‏آلبر کامو

۳.ما نباید انتظار داشته باشیم آدم‌ها را تمام و کمال بشناسیم. حتی اگر عمیقاً عاشق آنها باشیم.

هاروکی موراکامی

ز کدام باده ساقی به من خراب دادی؟

نخست
دیرزمانی در او نگریستم
چندان که چون نظر از وی بازگرفتم
در پیرامونِ من
همه چیزی
به هیأتِ او درآمده بود
آنگاه دانستم که مرا دیگر
از او
گریز نیست...

احمد شاملو

نشان عهد و وفا نیست...

خوشا آن حالَتِ مَستی 
که با ما عَهد می‌بَستی...

آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی

یک نوشته از تو لابلای دفترم پیدا کرده ام و هرروز می خوانم.

این کلمات صورت تو را، صدای تو، و نگاه تو را برای من زنده می کنند.

آمده بودی پیش من، کتابهایم روی میز بود و داشتم از آرنت و اندیشه سیاسی اش چیزی می نوشتم، رفتم آشپزخانه چای بریزم و میوه بشورم. 

تو دفترم را نگاه کرده بودی و با مداد برایم دو بیت شعر نوشتی. 

شاید حافظ را ترجیح می دادی چون رند بود و در لفافه حرف میزد،  مثل خودت که هرگز حرف دلت را نزدی، و یکبار هم که زدی قلبم شکست.

حالا نشسته ام و در دفترم کلمات تو را دیده ام. 

حتما نمی دانی چه نوشتی. مهم هم نیست. این کلمات فقط تو را برای من زنده می کند. همین

هر رازی که بر دل داشتم...